مس (Cu)، عنصر شیمیایی، یک فلز مایل به قرمز، بسیار انعطاف پذیر از گروه 11 (Ib) جدول تناوبی که رسانای غیرمعمول خوبی برای الکتریسیته و گرما است. مس در حالت فلزی آزاد در طبیعت یافت می شود. این مس بومی برای اولین بار (حدود 8000 سال قبل از میلاد) به عنوان جایگزینی برای سنگ توسط انسان های نوسنگی (عصر حجر جدید) مورد استفاده قرار گرفت. متالورژی در بین النهرین آغاز شد زیرا مس در قالب ریخته شد (حدود 4000 قبل از میلاد)، از سنگ معدن با آتش و زغال به فلز تبدیل شد و عمداً با قلع به عنوان برنز آلیاژ شد (حدود 3500 قبل از میلاد). عرضه مس روم تقریباً به طور کامل از قبرس تأمین می شد. آن را aes Cyprium، «فلز قبرس» می‌شناختند که به سیپریوم کوتاه شده و بعداً به مس تبدیل شد.
بر اساس گزارش سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS)، مس پس از آهن و آلومینیوم، سومین فلز صنعتی پرمصرف در جهان است. حدود سه چهارم این مس برای ساخت سیم های برق، کابل های مخابراتی و لوازم الکترونیکی مصرف می شود.
- عدد اتمی (تعداد پروتون های هسته): 29
- نماد اتمی (در جدول تناوبی عناصر): مس Cu
- وزن اتمی (جرم متوسط اتم): 63.55
- چگالی: 8.92 گرم بر سانتی متر مکعب
- نقطه ذوب: 1984.32 درجه فارنهایت (1084.62 درجه سانتیگراد)
- نقطه جوش: 5301 درجه فارنهایت (2927 درجه سانتیگراد)
- رایج ترین ایزوتوپ ها: Cu-63 (69.15 درصد فراوانی طبیعی) و Cu-65 (30.85 درصد فراوانی طبیعی)
جوش پذیری فلز مس
آلیاژهای مس به دلیل تفاوت در هدایت حرارتی، ویژگی های جوشکاری کاملاً متفاوتی دارند. به عنوان مثال، مس، به دلیل رسانایی حرارتی بالا، ممکن است به پیش گرمای قابل توجهی برای مقابله با هیت سینک بسیار بالا نیاز داشته باشد. جوشکاری مس هم با بکارگیری تیگراد به روش TIG و هم با بکارگیری سیم جوش مس و به روش MIG صورت می پذیرد. جوشکاری مس سخت نیست. گرمای مورد نیاز برای این نوع جوش تقریباً دو برابر حرارت مورد نیاز برای فولاد با ضخامت مشابه است. مس رسانایی حرارتی بالایی دارد. برای جبران این اتلاف حرارت، یک نوک یک یا دو اندازه بزرگتر از اندازه مورد نیاز برای فولاد توصیه می شود.
هدایت حرارتی بالا و سرعت انبساط مس و آلیاژهایی مانند برنج نیز می تواند باعث ایجاد پیچ و تاب و اعوجاج جوش ها راحت تر از فولاد شود. برای جلوگیری از این امر، ممکن است قطعات کار نیاز به پیش گرم کردن داشته باشند. استفاده از گیره و فیکسچر، جوشکاری در یک توالی مناسب و ساختن جوش های چسبیده با فاصله نزدیک به هم نیز می تواند کمک کننده باشد.
برخی از فلزات آلیاژی در مس، مانند آلومینیوم، با اکسیژن واکنش داده و لایه‌های اکسیدی روی سطح ایجاد می‌کنند. اینها باید قبل از جوشکاری، همراه با هرگونه کثیفی یا سایر آلاینده ها از روی سطوح حذف شوند تا از گیر افتادن آنها در جوش جلوگیری شود. این ذرات تمایل دارند در گرمای زیاد جوشکاری تبخیر شوند و حفره هایی را به جا بگذارند و باعث ایجاد تخلخل شوند. برای جلوگیری از این امر، قطعات کار و جوش را قبل و بعد از هر مرحله چسباندن و جوشکاری بررسی و تمیز کنید. برای جلوگیری از آلودگی با ذرات کربن، فقط از چرخ های آسیاب و برس های سیمی استفاده کنید که روی فولاد ضد زنگ یا نیکل مس استفاده شده اند، اما هرگز روی فولاد کربنی استفاده نشده اند.
طبق گفته انجمن توسعه مس، هر دو روش MIG یا جوشکاری قوسی تنگستن گازی (GTAW) و TIG یا جوشکاری قوسی تنگستن گازی با فیلر جوش (GTAW)، گزینه های خوبی برای جوشکاری انواع مس و آلیاژهای مس هستند.
جوشکاری قوس فلزی محافظ (SMAW) یا جوشکاری با الکترود را می توان با آلیاژهای مس خاصی مانند برنز آلومینیوم، برنز سیلیکون و نیکل مس استفاده کرد.
محافظ گاز برای جلوگیری از تشکیل اکسیدها در طول فرآیند جوشکاری که می تواند منجر به تخلخل شود، مهم است. مطمئن شوید که فلز پرکننده را در محافظ محافظ گاز نگه دارید تا از اکسید شدن جلوگیری شود.
همان الکترودهای تنگستن که برای فولاد جوشکاری TIG استفاده می شود برای مس استفاده می شود.
nanotejaratسیاره‌ی آی‌تی