در اندروید سرعت شبکهی مخابراتی و اینترنت سیمکارت، معمولاً به نوع شبکه وابسته است. وقتی بالای علامت آنتن، عبارت LTE یا 4G ذکر شده، اینترنت از طریق شبکهی نسل چهارم تأمین میشود و معمولاً سرعت بالاست. برعکس این حالت سریع، حالتی است که حرف E را بالای آیکون آنتن مشاهده میکنیم. در این صورت به شبکهی نسل ۲.۵ متصل هستیم و سرعت فراتر از چند کیلوبایت بر ثانیه نیست. در ادامه با معنی عبارتهایی مثل 3G و H و H+ و ... در کنار آیکون آنتندهی گوشی، آشنا میشویم. ما را همراهی کنید.
آیکونهای سیاه و سفید و ساده در طراحی متریال (اندروید ۵ به بعد)
در گوشیهای اندرویدی برای دسترسی به اینترنت از وای-فای یا اینترنت سیمکارت استفاده میکنیم. در اندروید ۶ و نسخههای بعدی، آیکونها طراحی متریال دارند و بسیار سادهاند. تصویر زیر نمایی از آیکون اینترنت سیمکارت و سپس وای-فای را نشان میدهد. بسته به قدرت آنتن، آیکونها پر یا خالی هستند.
در گوشیهایی که رام سفارشی روی آن نصب شده و به عبارت دیگر روی اندروید خام گوگلی، پوستهای کشیده شده، ممکن است ظاهر آیکونها پیچیدهتر و رنگارنگ باشد. مثل تصویر زیر:
مقایسه سرعت حالتهای مختلف اینترنت سیمکارت از G تا LTE
توجه کنید که آیکون نوع شبکه ممکن است بالای آیکون آنتن نشان داده نشود بلکه یک آیکون جداگانه باشد. مثل تصویر زیر که 3G به صورت یک آیکون جدا در نوار وضعیت اندروید نشان داده شده است:
شبکهی نسل دوم یا 2G با حروف G و E
در حال حاضر کندترین حالتی که به اینترنت دسترسی پیدا میکنیم، استفاده از شبکهی GPRS یا نسل ۲.۵ یا در حقیقت دومین نسخهی اینترنت 2G است که به نسل ۲.۵ معروف شده است. حالت سریعتر اینترنت Edge یا شبکهی نسل ۲.۷۵ است.
اینترنت E از نظر سرعت دانلود حداکثر ۲۱۷ کیلوبیت بر ثانیه سرعت دارد (بر ۸ تقسیم کنید تا کیلوبایت بر ثانیه به دست آید) ولیکن در بیشتر نقاط کشورمان، به حداکثر سرعت این حالت نزدیک نیستیم و عملاً سرعت اینترنت Edge بسیار پایین است.
شبکهی نسل سوم یا 3G و H و WCDMA
حداکثر سرعت شبکهی نسل سوم در حالت دانلود، ۳۸۴ کیلوبیت بر ثانیه است و به این ترتیب میتوان با سرعت حداکثر ۴۸ کیلوبایت بر ثانیه دانلود کرد. اما در ادامهی پیشرفت و توسعهی شبکهی نسل سوم، ارتباط سریعتر ممکن شده است. به این ترتیب زمانی که گوشی حرف H را نشان میدهد، همچنان از اینترنت نسل سوم استفاده میکنیم اما سرعت بالاتر است و ممکن است در برخی کشورها به ۷.۲ مگابیت بر ثانیه (حدود ۰.۹ مگابایت بر ثانیه) برسد.
در ادامهی توسعهی شبکهی نسل سوم، گونههای مختلف HSPA معرفی شدند که با آیکون H+ مشخص میشود. نسخهی ۶ و ۷ و ۸ این استاندارد جزئی از شبکهی نسل سوم است و حداکثر سرعت به ۴۲.۲ مگابیت بر ثانیه افزایش پیدا کرده است.
اگر با عبارت WCDMA در تنظیمات شبکهی گوشی مواجه شدید، این مورد نیز بخشی از تکنولوژی 3G است.
شبکهی نسل چهارم یا 4G و LTE
توجه کنید که H+ ممکن است نسخهی ۹ و ۱۰ آن باشد که جزئی از شبکهی نسل چهارم محسوب میشود. حالت سریعتر 4G است و حداکثر سرعت در شبکهای با آیکون LTE-A حاصل میشود که به آن اینترنت نسل ۴.۵ نیز میگوید.
سرعت اینترنت نسل چهارم از ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه (۱۲.۵ مگابایت بر ثانیه) آغاز میشود و در شبکهی نسل ۴.۵ نیز به عدد شگفتانگیز ۱ گیگابیت بر ثانیه نزدیک میشود. در کشورمان شبکهی نسل چهارم نیز مثل شبکهی نسل سوم بسیار کندتر از حداکثر سرعت ممکن عمل میکند.
مقایسهی سرعت شبکهی نسل دوم با نسل سوم و چهارم
در تصویر زیر شبکههای مخابراتی با آیکون هر شبکه و حداکثر سرعت دانلود و حداکثر سرعت آپلود، مشخص شده است. مقایسه کنید:
چرا گوشی من به شبکهی نسل چهارم متصل نمیشود یا سرعت اینترنت سیمکارت کم است؟
یکی از سوالات همیشگی کاربران تلفن همراه این است که چرا در نقاطی که دیگران به آنتنهای شبکهی نسل چهارم وصل شده و اینترنت نسبتاً سریعی دارند، گوشی من از اینترنت نسل ۲ یا ۳ استفاده میکند؟ در حقیقت شرط اول این است که در نقطهای ایستاده باشیم که آنتندهی شبکهی نسل چهارم، کافی باشد!
اما اگر با وجود کافی بودن قدرت آنتن، همچنان آیکون 3G و H نمایش داده میشود، چه باید کرد؟
اولین مشکل به تنظیمات گوشی مربوط میشود. نوع شبکه را روی حالت خودکار قرار دهید تا در صورت کافی بودن قدرت آنتن، گوشی به شبکهی نسل چهارم متصل شود، مثل تصویر زیر:
توجه کنید که با انتخاب حالت خودکار، مصرف باتری گوشی بیشتر میشود.
موضوع جالب توجه این است که همهی گوشیها مودم 4G ندارند! اغلب گوشیهای میانردهی سالهای پیش، مودم 3G داشتند و طبعاً نمیتوانند به شبکهی نسل چهارم متصل شوند. بنابراین به مشخصات گوشی خود توجه کنید. خوشبختانه گوشیهای جدید، حتی انواع میانرده با قیمت متوسط، مودم 4G دارند و سرعت اینترنت به مراتب بهتر است.
می شود روی خط همراه اول اعتباری علامت 4G توی روستای کوهستانی و روی دستگاه فیبرنوری روستای فعال کنید