آشنایی با انواع هدفون و هندزفری بلوتوث و بی‌سیم و موارد مهم در خرید هدست وایرلس

هدفون‌های وایرلس یا بی‌سیم انواع مختلفی دارند. برخی دارای میکروفون هستند که به آنها هدست یا هندزفری گفته می‌شود. برخی مبتنی بر بلوتوث طراحی شده‌اند و قابلیت اتصال به محصولاتی با سیستم عامل اندروید و حتی لپ‌تاپ‌های ویندوزی و غیره را دارند و برخی دیگر دارای دانگل USB خاصی برای برقراری ارتباط بی‌سیم هستند. ابعاد و اندازه‌ی هدست‌ها و هنزفری‌های بلوتوثی نیز متنوع است. برخی از نوع Earbud‌ هستند و داخل گوش پنهان می‌شوند و برخی دیگر روی سر قرار می‌گیرند و بزرگ هستند. عمر باتری این محصولات بسیار متفاوت است.

در این مقاله به موارد مهم در انتخاب و خرید هدفون یا هدست‌های بی‌سیم می‌پردازیم. با ما باشید تا شناخت بهتری از انواع وسایل پخش موسیقی به صورت بی‌سیم داشته باشیم.

انواع هدفون وایرلس یا بی‌سیم

معمولاً هدفون‌های بی‌سیم از نوع بلوتوثی بهترین گزینه برای کاربرانی هستند که می‌خواهند هدفون وایرلسی برای اتصال به گوشی یا تبلت خریداری کنند.

انتخاب دیگر، هدفون‌هایی با دانگل USB است که ممکن است به پورت USB A که نوع استاندارد و معمولی است یا پورت USB C که تدریجاً در گوشی‌ها و تبلت‌ها و مادربوردها و لپ‌تاپ‌ها متداول می‌شود، متصل شود. در دانگل USB راهکار ارتباط بی‌سیم پیش‌بینی شده است و خوشبختانه دانگل‌های امروزی نسبتاً کوچک هستند اما در عین حال برخی محصولات دانگل USB نسبتاً بزرگی دارند که به لحاظ قدرت آنتن‌دهی نیز عالی است.

در ارتباط بی‌سیم مبتنی بر بلوتوث، حداکثر فاصله‌ی بین گوشی و تبلت یا لپ‌تاپ با هدفون بلوتوثی می‌تواند ۳۲ فوت یا حدود ۱۰ متر باشد ولیکن اگر موانعی وجود داشته باشد و همین‌طور امواج الکترومغناطیس وسایل بی‌سیم دیگر مثل شبکه‌ی وای-فای مزاحمت ایجاد کند، احتمالاً در فاصله‌ی ۱۰ متری ارتباط قطع می‌شود! حتی ممکن است در فاصله‌ی ۳ یا ۴ متری هم متوجه شوید که ارتباط بلوتوثی مرتباً قطع و وصل می‌شود.

بلوتوث از نظر مسافت گزینه‌ی خوبی برای اماکن شلوغ نیست اما از نظر مصرف انرژی بسیار بهینه و در واقع کم‌مصرف است.

برخی هدفون‌های وایرلس به جای استفاده از استاندارد کم‌مصرف بلوتوث، از فرکانس‌های رادیویی و دانگل مخصوص استفاده می‌کنند. این نوع هدفون‌ها یا هدست‌های بی‌سیم، ممکن است در فاصله‌ی حداکثر ۱۵۰ فوت نیز قابل استفاده باشند که بسیار عالی است. بهتر است در مواردی که تداخل سیگنال یا موانع زیاد است، از این محصولات به جای محصولات بلوتوثی استفاده کنید.

بلوتوث و کیفیت صدا و معرفی کدک‌های aptX و غیره

کیفیت صدا در هدفون‌های بلوتوث، به کدکی که برای فشرده‌سازی استریم صدا استفاده می‌شود، بستگی دارد. کدک در سمت وسیله‌ی مبدأ صدا را فشرده می‌کند و در سمت وسیله‌ی پخش‌کننده که هدفون است، سیگنال دریافتی را دیکد می‌کند. لذا می‌بایست هر دو وسیله از یک کدک خاص پشتیبانی کنند تا قابل‌استفاده باشد.

SBC

در نسخه‌های قدیمی استاندارد بلوتوث، صدا به شدت فشرده می‌شد و کیفیت آن پس از فشرده‌سازی مطلوب نبود. کیفیت صدا با معرفی A2DP یا Advanced Audio Distribution Profile که یکی از پروفایل‌های بلوتوث است، پیشرفت زیادی کرد چرا که از کدکی به اسم SBC برای فشرده‌سازی صدای استریو استفاده می‌شد.

در سال ۲۰۱۴ و در آزمایش شنیداری که SoundExpert ترتیب داده، کیفیت صدایی که با این کدک و بیت‌ریت ۳۷۲ کیلوبیت بر ثانیه فشرده‌شده، تقریباً مشابه صدایی بوده که با بیت‌ریت ۱۹۲ کیلوبیت بر ثانیه که با کدک AAC اینکد شده است. البته این اعداد بیت‌ریت‌های بالایی است و در عمل از بیت‌ریت‌های پایین‌تری استفاده می‌شود.

aptX

کدک بعدی در مراحل پیشرفت بلوتوث، کدکی به اسم aptX است که با بیت‌ریت ۳۵۲ کیلوبیت بر ثانیه و تأخیر کمتر، کیفیت صدایی در حد CDهای صوتی ارایه می‌کند.

aptX HD

این کدک بهینه‌تر از aptX است و صدا را فشرده می‌کند اما بیت‌ریت به ۵۷۶ کیلوبیت بر ثانیه افزایش یافته و در عین حال تأخیر کاهش محسوسی دارد.

این روزها گوشی‌های رده‌اول مثل گلکسی نوت ۹ سامسونگ، OnePlus 5T کمپانی وان‌پلاس، V30 کمپانی LG و برخی موارد دیگر از این کدک پشتیبانی می‌کنند. در حقیقت برای پشتیبانی از این کدک، سخت‌افزار خاصی لازم است و نمی‌توان با ارتقای نرم‌افزاری یا نصب کردن اپ‌های خاص، از این تکنولوژی بهره‌مند شد.

AAC

کدک AAC در حقیقت حاصل بهینه‌سازی کدک SBC است و نه تنها در بلوتوث بلکه در اینکد کردن فایل‌های موسیقی کاربرد دارد. برخی کاربران با توجه به پشتیبانی بیشتر محصولات از این کدک، به جای MP3 از این کدک استفاده می‌کنند.

اپل در آیفون و آیپد از کدک aptX پشتیبانی نکرده اما در مقابل از AAC استفاده کرده است. کدک AAC زمانی که بیت‌ریت حدود ۲۵۶ کیلوبیت بر ثانیه باشد، کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد و بهتر از aptX است. البته برای استفاده از این کدک، به هدفون‌های خاصی نیاز دارید که قابلیت دیکد کردن آن را داشته باشند.

تأخیر یکی از مشکلات صدا در وسایل بلوتوثی

تأخیر یکی از مشکلاتی است که در استفاده از هدفون‌ها و هدست‌های بلوتوثی مشکل‌ساز می‌شود. در حقیقت بین ارسال سیگنال صوتی و دریافت و دیکد شدن آن در مقصد، تأخیر نسبتاً کمی وجود دارد که شاید حین گوش دادن به موسیقی محسوس نباشد اما حین اجرای بازی‌ها و شنیدن صدای افکت‌های بازی به سرعت متوجه آن می‌شوید. حین مکالمات تلفنی هم ممکن است تأخیر به وضوح حس شود.

بهترین کدک از نظر کم بودن تأخیر، کدک aptX HD است و نسبت به کدک‌های پیشین به مراتب بهینه‌تر است. کدک AAC که اپل در هدست بلوتوث خویش یعنی Airpods استفاده می‌کند هم از نظر تأخیر بهینه‌سازی شده است و شاید محسوس نباشد.

عمر باتری هدست‌های وایرلس

پس از بررسی کیفیت صدا و تأخیر، عمر باتری را بررسی کنید. معمولاً هدست یا هدفو‌ن‌های بی‌سیم دارای باتری داخلی هستند که قابلیت شارژ دارد. شارژ در برخی محصولات با استفاده از کابل USB صورت می‌گیرد و در برخی دیگر با کابل مخصوصی انجام می‌شود. عمر باتری اغلب هدست‌ها و هدفون‌های بلوتوثی، بیش از ۱۰ ساعت است.

معمولاً ایرفون یا به عبارت دیگر Earbud که هدفون‌های داخل گوش هستند، باتری کوچک‌تری دارند و عمر باتری نیز کمتر است. مدت زمان شارژ شدن باتری نیز کوتاه‌تر است. این محصولات برای کاربرانی که می‌خواهند کمتر ۱۰ ساعت و حتی در حدود ۵ ساعت از هدفون بلوتوثی استفاده کنند، مناسب هستند. ایرفون‌های کاملاً بی‌سیم که در واقع هیچ سیمی برای ارتباط بین دو قطعه ندارند، عمر باتری کمتری دارند و برای استفاده به مدت ۳ تا ۵ ساعت مناسب هستند. معمولاً برای شارژ کردن این وسایل، جعبه یا استند خاصی نیز طراحی شده است، مثل ایرپادهای اپل.

توجه داشته باشید که در تمام موارد، بلندی صدا روی عمر باتری موثر است. زمانی که موسیقی پخش نشود و صرفاً برای شنیدن صدای تماس تلفنی و پاسخ به مکالمات از هندزفری بلوتوثی یا هدست بلوتوثی استفاده کنید، عمر باتری بیشتر است.

جفت کردن هدست‌های بلوتوثی

برقرار اتصال بین وسایل بلوتوثی اصطلاحاً جفت کردن یا Pair کردن گفته می‌شود. در خرید محصولاتی مثل هدست یا هدفون بلوتوثی توجه کنید که برقرار اتصال ساده باشد و مرتباً نیاز به جفت کردن مجدد نباشد.

اپل با استفاده از تراشه‌ای به اسم W1‌، مدت زمان لازم برای جفت کردن را به ۳ ثانیه کاهش داده است. کافی است کیس ایرپادها را باز کنید یا دکمه‌ی کناری هدفون‌های Beats را فشار دهید و سپس روی پیام مربوطه روی صفحه‌ی گوشی تپ کنید.

در اندروید ۶ و نسخه‌های بعدی هم از روش خاصی به اسم Fast Pair استفاده می‌شود ولیکن پشتیبانی از این سیستم جفت کردن محصولات بلوتوثی، محدود به مدل‌های خاصی از محصولات است.

برخی هدفون‌های وایرلس با استفاده از NFC برقراری ارتباط را سریع‌تر می‌کنند. کافی است دو ابزاری که از این روش پشتیبانی می‌کنند را در کنار هم قرار دهید. خوشبختانه بسیاری از محصولات اندرویدی از NFC‌ برخوردار هستند.

در حالت عادی که هیچ یک از روش‌های جفت کردن سریع ممکن نیست، برای جفت کردن معمولاً می‌بایست دکمه‌ای را روی هدست یا هندزفری بلوتوث فشار داد و نگه داشت تا چراغ مربوطه به صورت چشمک‌زن درآید و در این حالت در گوشی، تبلت یا کامپیوتر، جست‌وجو کردن وسایل بلوتوثی اطراف را شروع کرد.

در مورد سایر انواع هدست یا هدفون بی‌سیم که دارای دانگل USB است، روش برقراری ارتباط کمی متفاوت است اما معمولاً فشار دادن و نگه داشتن دکمه‌ای خاص مثل دکمه‌ی خاموش و روشن کردن یا پاور یا غیره، ضروری است.

کنترل کردن بی‌سیم توسط هدست‌های وایرلس

یکی از قابلیت‌های هدست یا هندزفری وایرلس، کنترل کردن پخش موسیقی و پاسخ به مکالمات تلفنی و غیره است. معمولاً روی کابل ارتباطی یا روی بدنه‌ی محصول، دکمه‌هایی برای این موارد موجود است. حتی در برخی محصولات از دکمه‌های لمسی استفاده شده است.

در مورد Airpods اپل، با دو بار تپ می‌توانید دستیار صوتی اپل را اجرا کنید. به کمک دستیار صوتی Siri می‌توانید از فرمان‌های صوتی مختلف برای کنترل کردن پخش موسیقی و کاهش یا افزایش صدا استفاده کنید.

در محصولات اندرویدی هم کمپانی‌هایی مثل Sony و Bose، هندزفری‌های بلوتوثی تولید کرده‌اند که به کمک دستیار صوتی Google Assistant قابلیت کنترل کردن گوشی یا تبلت را فراهم می‌کند. برند Jabra نیز محصولاتی برای استفاده از دستیار صوتی آمازون که Alexa نام دارد، ارایه کرده است.

حین خرید هدست یا هدفون بلوتوثی توجه کنید که قابلیت کنترل کردن یا استفاده از دستیار صوتی وجود داشته باشد و به خصوص سازگاری بین محصولات را تست و بررسی کنید.

makeuseofسیاره‌ی ‌آی‌تی