دوربین‌های بدون آینه یا Mirroless با توجه به مزایایی مثل ابعاد و وزن کمتر، تدریجاً محبوب و متداول می‌شوند. این دوربین‌ها در سال‌های اخیر معرفی شده‌اند و طبعاً عکاسان حرفه‌ای ممکن است دوربین بعدی خود را از میان مدل‌های بدون آینه انتخاب کنند. یکی از سوالات عکاسان حرفه‌ای این است که آیا می‌توان از لنزهای خوبی که برای دوربین‌های معمولی و قدیمی خریداری شده روی این مدل‌های جدید استفاده کرد؟
خوشبختانه می‌توان لنزهای قدیمی را روی Body (بدنه) دوربین‌های میررلس نصب کرد و حتی می‌توان لنزی که برای برندی دیگر طراحی شده را روی دوربین بدون آینه نصب و استفاده کرد! برای این کار از تبدیل یا آداپتور مناسب استفاده می‌شود. به این ترتیب هزینه‌ی ارتقای دوربین کمتر می‌شود و لازم نیست برای خرید لنز مرغوب و جدید، هزینه‌ی اضافی انجام شود.
در ادامه به روش‌های استفاده از لنزهای قدیمی با برند متفاوت روی دوربین‌های Mirrorless جدید می‌پردازیم. با سیاره‌ی آی‌تی همراه شوید.
چرا اتصال لنزهای مختلف به دوربین‌های بدون آینه ساده است؟
یکی از ویژگی‌های مثبت دوربین‌های بدون آینه و مکانیزم عملکردی‌شان این است که می‌توان لنزهای کوچک و بزرگ با برندهای مختلف را به کمک تبدیل یا آداپتوری که مناسب باشد، به دوربین متصل کرد و از آن به خوبی استفاده کرد.
در دوربین‌های DSLR و SLR معمولی، flange distance یا فاصله‌ی بین محل اتصال لنز و صفحه‌ی فیلم، معمولاً ۴۵ میلی‌متر است اما در دوربین بدون آینه با توجه به حذف مکانیزم آینه‌ی انعکاسی، فاصله فقط ۲۰ میلی‌متر است. بنابراین طراحی کردن آداپتوری که لنز یک دوربین را به دوربینی با ابعاد و برند متفاوت، متصل کند، ساده می‌شود و محدودیت ابعاد به مراتب کمتر است.
خرید لنزهای با برندهای مختلف که اتصال استاندارد و سازگار دارند
ساده‌ترین راه برای استفاده از لنزهای مختلف روی دوربین بدون آینه این است که از لنزهای جانبی که بدون تبدیل نیز به دوربین متصل می‌شوند، استفاده کنیم. به عنوان مثال کمپانی Sony از E-mount استفاده می‌کند و این یعنی اگر لنزی با برند Sigma یا Tokina و همین‌طور Voigtlander و Zeiss خریداری کنیم که اتصال آن از نوع E باشد، روی دوربین بدون آینه‌ای که سونی تولید کرده، سوار می‌شود و به تبدیل نیاز نیست.
اما در تصمیم‌گیری به یک نکته‌ی مهم دقت کنید: برخی لنزها که اتصالشان از نوع E است، مکانیزم فوکوس دستی دارند. نمونه‌ی آن Zeiss Loxia 32mm F/2 است. اگر از این لنزها روی دوربین بدون آینه استفاده کنید، طبعاً سیستم فوکوس خودکاری که در دوربین پیاده‌سازی‌شده، بلااستفاده می‌شود و باید فوکوس را با دقت و به صورت دستی انجام داد که وقت‌گیر است و همه‌ی کاربران را راضی نمی‌کند.
استفاده از آداپتور ارزان برای سازگار کردن لنزهای مختلف با دوربین Mirrorless
لنزهای قدیمی با سیستم فوکوس دستی و همین‌طور سیستم کنترل دیافراگم دستی معمولاً به خوبی با دوربین‌های بدون آینه‌ی امروزی سازگار می‌شوند و تنها نیاز این است که از تبدیل مناسب استفاده شود. منظور از آداپتور یا تبدیل، قطعه یا قطعاتی از جنس پلاستیک یا فلز است که فاصله‌ی فلنج را تنظیم میکنند تا فوکوس به خوبی انجام شود و تصویر به دقت روی صفحه‌ی حسگر (فیلم) دوربین بیافتد.
اگر از لنزهای قدیمی به همراه تبدیل استفاده کنید، مکانیزم اتوفوکوس و همین‌طور سیستم کنترل الکترونیکی دیافراگم نسبی کار نخواهد کرد اما این موضوع برای عکاسان حرفه‌ای که همواره تنظیمات را به صورت دستی انجام می‌دهد، مشکل خاصی محسوب نمی‌شود.
قیمت تبدیل‌ها بسیار پایین است. به عنوان مثال با یکی از تبدیل‌های ۱۵ دلاری Fotodiox می‌توان لنزهای قدیمی نیکون را به دوربین‌های سری Alpha سونی متصل کرد.
برای لنزهای پیشرفته، از آداپتورهای هوشمند استفاده کنید
اگر به دنبال استفاده از سیستم فوکوس خودکار پیشرفته در محصولات امروزی هستید و می‌خواهید مکانیزم کنترلی الکترونیکی دوربین Mirrorless خود را بی‌استفاده رها نکنید، بهتر است از تبدیل‌های هوشمند استفاده کنید. آداپتور هوشمند مثل تبدیل‌های معمولی ارزان و ساده نیست بلکه مکانیزمی برای کنترل کردن الکترونیکی لنز در آن پیش‌بینی شده است.
به عنوان مثال اگر بخواهید لنزهای سری EF کانن را به دوربین‌های سونی با ماونت E متصل کنید، می‌بایست از تبدیل ۱۰۰ دلاری Fotodiox Pro Fusion Adapter استفاده کنید. حتی تبدیل‌های مرغوب‌تر و پیشرفته‌تری مثل Metabones برای این ترکیب وجود دارد که ۴۰۰ دلار هزینه دارد و قابلیت‌های آن اندکی بیشتر است.
توصیه می‌کنیم که هزینه‌ی گزاف برای خرید تبدیل‌های پیشرفته و هوشمند نکنید و از آداپتورهای معمولی‌تر و ارزان‌تر Fotodiox استفاده کنید.
نوع دیگری از آداپتورهای پیشرفته با عنوان افزایش‌دهنده‌ی سرعت یا Speed Booster موجود است که در حقیقت گشادگی نسبی دیافراگم را افزایش می‌دهند و از این طریق، روشنایی بیشتری جذب می‌شود و می‌توان با سرعت بالاتری عکاسی کرد یا به عبارت دیگر زمان شاتر را کوتاه‌تر کرد. برای آشنایی بهتر با مقوله‌ی مثلث عکاسی که سرعت شاتر و دیافراگم نسبی و حساسیت نورسنجی رئوس آن است، به مقاله‌ای که قبلاً منتشر کردیم مراجعه فرمایید:
اسپید بوسترها از نظر هزینه گران‌تر هسند. به عنوان مثال تبدیل Metabone برای اتصال لنزهای EF کانن به دوربین‌های سونی با این ویژگی اضافی، حدود ۶۵۰ دلار قیمت دارد!
خرید چنین تبدیل‌های گران‌قیمتی توصیه نمی‌شود. به علاوه در نظر بگیرید که اسپید بوسترها برای لنزهایی با سایز APS-C یا Micro 4/3 مناسب هستند و نه دوربین‌های فول‌فریم.
برای آشنایی بیشتر با انواع لنزها و مشخصات هر یک، به مقاله‌ی دیگری که در خصوص خرید لنز تهیه کردیم مراجعه فرمایید:
howtogeekسیاره‌ی آی‌تی